Karol Scheibler urodził się w 1820 roku, w Nadrenii. Po ukończeniu gimnazjum podjął pracę w przędzalni i wiele podróżował poznając obce kraje i języki. Mając 28 lat przyjechał do Królestwa Polskiego. Początkowo pracował jako dyrektor przędzalni bawełny w zakładach włókienniczych swego wuja. Zgromadził wtedy majątek, który znacznie powiększył po ślubie z Anną Werner.
Wtedy też zaczął myśleć o własnej firmie. Od magistratu Łodzi otrzymał w wieczystą dzierżawę teren przy Wodnym Rynku. W ciągu dwóch lat wybudował tam w pełni zmechanizowaną przędzalnię. W 1870 r. dokupił tereny na Księżym Młynie i zagospodarował je z wielkim rozmachem – budując ogromną fabrykę, rezydencję i osiedle robotnicze. Upadek imperium spowodowała I wojna światowa, kryzysy gospodarcze okresu międzywojennego, a także zmiana ustroju społecznego w Polsce.
Zespół fabryczny Karola Scheiblera stanowił przełom w architekturze przemysłowej. Ogromny budynek przędzalni liczący sobie 207 m długości i 35,5 m szerokości, ze względu na swoje rozmiary, styl architektoniczny i nowatorskie rozwiązania konstrukcyjne, stał się wzorem dla wielu późniejszych projektantów fabryk. Przędzalnię wzniesiono na planie prostokąta. Jej budynek składał się z trzech członów – boczne mieściły trójnawowe hale produkcyjne, a środkowy – pomieszczenie dla maszyny parowej. Wyposażenie fabryki stanowiły najnowocześniejsze w tamtych czasach maszyny.